บทที่ 299 ความจริง (๘)

ภายในคุกใต้ดินมันมืดมนและหนาวเหน็บ อู๋ตานเหม่ยนั่งกอดเข่าหวังจะบรรเทาความหนาวเหน็บที่พัดผ่านผิวกาย นางนั่งกอดเข่าหน้าซีดตัวสั่นด้วยหวังรอคอยปาฏิหาริย์ว่าจะมีจริง ตลอดชีวิตนางไม่เคยคิดร้ายกับใคร นางทำดีกับทุกคนเสมา แต่ไยโชคชะตาจะต้องโหดร้ายกับนางส่งนางให้ถูกทารุณกรรมไม่ต่างจากสัตว์ตัวหนึ่งเยี่ยงนี้

อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ